Το «όλον Πασόκ»

Η απελπισμένη απόπειρα διαχωρισμού του Πασόκ, σε καλό και κακό, σε όλον και μισό, έντιμο και άτιμο, παπανδρεϊκό και σημιτικό, ιστορικό και «ανιστόρητο» δεν πρόκειται να τελεσφορήσει. Οι φραστικοί ακροβατισμοί του αρχηγού του, ο οποίος επιχειρεί με καπνογόνα, να συγκαλύψει τις αμαρτίες του κόμματος του, παριστάνοντας τον αρχάγγελο της κάθαρσης δεν πείθουν τον πολίτη που διαθέτει κοινό νου.

Το Πασόκ είναι ένα ενιαίο, και αδιαίρετο «είναι εδώ ενωμένο δυνατό» και βουτηγμένο μέχρι τα φρύδια στον βούρκο της συναλλαγής και της μίζας. Δεν είναι άλλωστε πρωτοφανή τα όσα βγαίνουν στην φόρα αυτές τις μέρες. Αυτό ήταν το Πασόκ από την μέρα που καβάλησε την εξουσία μέχρι να ξεπεζέψει.
Από το «δωράκι των 50 εκατομμυρίων δραχμών» που «αποκάλυψε» ο γενάρχης του τριτοδρομικού σαλταδορισμου, τιμολογώντας την παρανομία, μέχρι στο σκάνδαλο του Κοσκωτά, τις αγορές του αιώνα, την λεηλασία του χρηματιστηρίου, τα μπαξίσια της Σήμενς και πολλά άλλα που δεν θα μάθουμε ποτέ, κολαούζος της «πολιτικής» του ήταν ο παράνομος πλουτισμός.

Τα δωράκια, οι μίζες, οι κομπίνες, ήταν που έδωσαν την δυνατότητα στους μουσάτους, μαλλιάδες, ζιβαγκοφόρους πρασινοφρουρούς να μεταμορφωθούν λίγο μετά την «18 Οχτώβρη» του 81 σε σινιέ μοντελάκια. Το μαύρο χρήμα γέμιζε τα σκυλάδικα της Αθήνας επί χρόνια με κορυφαία, μεσαία, και ουραία στελέχη της πράσινης κουλτούρας.
Είναι μικρός και δεν θυμάται ο σημερινός αρχηγός του Πασόκ τις «επαναστατικές» αυθαιρεσίες του Πασόκ με την βάναυση καταπάτηση της νομιμότητας εν ονόματι του «λαού-θεσμού»; Πολύ αργά και πάντως όχι αυθορμήτως, θυμήθηκε την κάθαρση ο Γ. Παπανδρέου. Τα γεγονότα τον υποχρεώνουν να εμφανίζεται σαν «τιμωρός» των συντρόφων του. Αφ ης στιγμής η φουρτούνα έβγαλε στον αφρό τα συντρίμμια του ναυαγισμένου κινήματος, αναγκαστικά αποκήρυξε τους μέχρι πρότινος εταίρους του. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Αν και δεν ξεχνάει, ακόμη και τώρα, το «δόγμα» που οδηγεί τα βήματα του Πασόκ: «φωνάζουν οι κλέφτες για να φοβηθούν οι νοικοκυραίοι». Αλλά τα ψέματα τελείωσαν. Οι πολίτες ξέρουν. Όσοι δεν ξέρουν ούτε και τώρα, δεν θα μάθουν ποτέ.

ΣΕΠ

Οι 3 εξουσίες του πολιτειακού μας συστήματος είναι οι εξής πέντε: Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική, ΜΜΕ, η λεγόμενη τέταρτη εξουσία και ΣΕΠ, που με την ανοχή των τριών πρώτων και την συμπαράσταση της τέταρτης εξουσίας έχει καταστεί παντοδύναμη. Τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα αν δεν το εγκρίνουν οι ΣΕΠ.

Μπορεί η νομοθετική εξουσία, η βουλή να ψηφίζει νόμους, η εκτελεστική εξουσία, η κυβέρνηση να προχωρεί στην εφαρμογή τους, αφού προηγουμένως η δικαστική εξουσία έχει αποφανθεί περί της συνταγματικότητας του νόμου, αν δεν συμφωνήσει η ΣΕΠ, ο νόμος παραπέμπεται στις καλένδες. ΣΕΠ, εστί Συντονιστική Επιτροπή Πολιτών και αποτελεί πρακτικά την υπέρτατη, ελέω λαϊκισμού εξουσία. Αποφασίζει πχ το δημοτικό συμβούλιο την δημιουργία Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων στην περιοχή του γουρουνοχωρίου. Η απόφαση επικυρώνεται από το νομαρχιακό και το περιφερειακό συμβούλιο και προσυπογράφεται από τον περιφερειάρχη.

Όλα είναι έτοιμα για να αρχίσουν οι εργασίες προκειμένου να απαλλαγεί ένα ευρύτερο γεωγραφικό διαμέρισμα από την αηδία των παράνομων σκουπιδότοπων. Ξαφνικά εμφανίζεται ο Αγησίλαος, συνταξιούχος ΟΤΑ, πρόεδρος Συντονιστικής Επιτροπής Πολιτών του οικισμού Αγριοκερασιάς και δηλώνει on camera «ότι δεν μπορεί να επιτρέψει την κατασκευή του ΧΥΤΑ». Γιατί; τον ρωτάνε. Διότι η δημιουργία του, εκτός του ότι ενδέχεται να αποτελέσει εμπόδιο στην αναπαραγωγή της έγχρωμης καρακάξας είναι βέβαιο ότι θα καταστρέψει κάθε πιθανότητα αναπτύξεως της κοινότητας Παραμαγούλας, γνωστής για την εξαίρετη μυζήθρα της, που βρίσκεται 6 χιλιόμετρα πίσω από την απέναντι κορυφή.
Μα τι είναι αυτά που τσαμπουνάς; του λέει ο επικεφαλής του συνεργείου. Ο Αγησίλαος με την δύναμη που του δίνει η «θέληση» των 126 κατοίκων της Παραμαγούλας είναι ανένδοτος. «Θα κατεβάσω τον λαό στον δρόμο» απειλεί.

Ο επικεφαλής του συνεργείου το ξανασκέπτεται. Ειδοποιεί τον σταθμάρχη του πλησιέστερου αστυνομικού σταθμού. Αυτός τηλεφωνάει στον αστυνομικό διευθυντή. Ο οποίος ζητάει οδηγίες από το Αρχηγείο. Ο αρχηγός λείπει. Ο υπασπιστής επιχειρεί να επικοινωνήσει με τον υπουργό. Βρίσκει έναν γραμματέα, ο οποίος αντιμετωπίζει το θέμα με «κατανόηση».
Ξέρετε, ο υπουργός είναι πολύ ευαίσθητος σε ό,τι έχει σχέση με την κοινή γνώμη. Αφήστε να δει την περίπτωση την Δευτέρα μετά το Σαββατοκύριακο.

Τρεις ώρες αργότερα, ο Αγησίλαος αποχωρεί με τον αέρα του νικητή. Η Παραμαγούλα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Η αχτύπητη μυζήθρα της δεν θα θυσιαστεί στην ιδιοτροπία ενός τεχνοκράτη. Αν χρειασθεί ο Αγησίλαος είναι αποφασισμένος να το τραβήξει μέχρι τον πρωθυπουργό. Γιατί δηλαδή τον ψήφισε; Στο κάτω κάτω γιατί αγωνίσθηκε ο Λαός να φύγει η Χούντα; Για να ‘χει τον πρώτο και τελευταίο λόγο.

Αναξιόπιστο

Μια από τις αιτίες, ίσως η βασικότερη που το Πασόκ δεν μπορεί να πάρει τα πάνω του, «να ανακάμψει» όπως συνήθως λέγεται, είναι η αναξιοπιστία του. Στα μικρά ή μεγάλα, στα σημαντικά ή ασήμαντα θέματα η αναξιοπιστία χαρακτηρίζει τα έργα ή λόγια του κινήματος της πελαγοδρόμησης. Σχεδόν σε κάθε ζήτημα που αναδεικνύεται από τις εξελίξεις της καθημερινότητας, το Πασόκ έχει τουλάχιστον τρεις απόψεις.

Τελικά ούτε το ίδιο πιστεύει σ΄ αυτά που λέει. Και πώς να πιστέψει όταν η σημερινή θέση γρονθοκοπείται με την χθεσινή, που διαψεύδει την προχθεσινή. Δεν απέκτησε το Πασόκ τον «τίτλο» της αναξιοπιστίας ούτε τυχαία ούτε συμπτωματικά. Χρειάσθηκαν είκοσι περίπου χρόνια εξουσίας με συνεχείς παλινδρομήσεις για να του απονείμει ο λαός το πτυχίο του αναξιόπιστου.

Πώς να δώσει πλέον ο λαός βάση στα λεγόμενα του Πασόκ όταν το ίδιο αναιρεί την ταυτότητα του. Από τα ζιβάγκο, τα χοντρά ζωνάρια, τις μαλλούρες, τις τριχωτές φάτσες και τα ξεκούμπωτα μέχρι τον αφαλό πουκάμισα, πέρασαν οι πρασινοδάκτυλοι με τα δωράκια των 50 εκατομμυρίων ψωροδραχμών στα σινιέ κοστούμια, τις σπάταλες δεξιώσεις, τις λουσάτες βίλες, τις γυαλιστερές λιμουζίνες και τις κρουαζιέρες με τα κότερα «σοσιαλιστών» εφοπλιστών.

Από τον τριτοδρομικό σοσιαλισμό και το αλβανικό μοντέλο ανάπτυξης, στην οικονομία της αγοράς και την ΟΝΕ. Από τις στενές σχέσεις με τους ξυπόλητους Σαντινίστας και το φαραμπουτο Μπαρτι στην αγκαλιά της αναθεματισμένης ΕΟΚ. Από τον «επαναστάτη» Ανδρέα Παπανδρέου στον καθως πρέπει Κώστα Σημίτη.

Κι όταν όλα αυτά τελείωσαν κάποιο μαρτιάτικο βράδυ του 2004, ο απόγονος του Ανδρέα θυμήθηκε τις ρίζες του. Ξαναθυμήθηκε τον λαό, την «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», τον «ιδρώτα» του αγρότη, του εργάτη, του επαγγελματία, του μικρομεσαίου, τις κρατικοποιήσεις, το «ξεπούλημα» του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, των λιμανιών, της Ελλάδας. Και κρίνοντας εκ του κόμματος του τα αλλότρια, ανακαλύπτει παντού «σκάνδαλα» έτσι για νάχει κάτι να ασχολείται. Πως αλήθεια να πιστέψει ο λαός το Πασόκ, μετά από το αμαρτωλό αναξιόπιστο παρελθόν του;

1 1 4

Οι της γενιάς του 114 είναι σήμερα πάνω-κάτω γύρω στα 65. Οι περισσότεροι, ανάλογα με την κράση τους, έχουν γκρίζα ή άσπρα μαλλιά. Λίγοι ή λίγες κρατούν ακόμη ενάντια στο χρόνο, το κορακίσιο χρώμα στην κεφάλα τους.

Οι εξυπνότεροι ή τυχερότεροι ανέβηκαν σε ανώτερα κοινωνικά επίπεδα και κάποιοι εκμεταλλευόμενοι τις συγκυρίες αναρριχήθηκαν σε υψηλά αξιώματα της διοίκησης.
Όλοι τους θυμούνται με βαθειά νοσταλγία την ωραία εκείνη εποχή της νιότης, που γεμάτοι όνειρα και ιδέες έτρεχαν στους δρόμους, αυθόρμητα, ή εν αγνοία τους, υποκινούμενοι φωνάζοντας και απαιτώντας την προστασία του Συντάγματος. Ω, Θεέ μου πόσο γρήγορα κύλησαν τα χρόνια.

Στο διάβα τους πολλά άλλαξαν. Το αρθρο 114 που χαρακτήρισε μια εποχή, άλλαξε νούμερο. Πήρε τον αριθμό 120 στο ισχύον Σύνταγμα και λέει μεταξύ άλλων τα εξής: «Η τήρηση του παρόντος Συντάγματος επαφίεται (όπως και τότε) στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία».

Η τήρηση του Συντάγματος, σημαίνει ουσιαστικά και τυπικά, σεβασμό της νομιμότητας την οποία οι Έλληνες δικαιούνται και υποχρεούνται να υπερασπίζουν με κάθε μέσο. Δικαιούνται και υποχρεούνται να υπερασπίζουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, σε κάθε περίπτωση, κι όχι μια φορά στα 30 ή 40 χρόνια αν τύχει και κάποιος παλαβός συνταγματάρχης, ή στρατηγός, αποφασίσει να «σώσει» το Έθνος και το λαό του.

Τηρούμε το Σύνταγμα σήμερα; Τρίχες. Αν το τηρούσαμε, όπως έχουμε το δικαίωμα και την υποχρέωση, έπρεπε να αντιστεκόμαστε με κάθε μέσον εναντίον των «φοιτητοσυμμοριτών» και όχι μόνο, που καθημερινά το καταλύουν με την βία στα πανεπιστήμια, στις καταλήψεις, στους δρόμους, στις πλατείες και όπου αλλού βρίσκουν ευκαιρία.

Αν τηρούσαμε το Σύνταγμα, που υποκριτικά οι δημαγωγοί εκθειάζουν, ο εσμός των αληταράδων που λοιδορούν, καταπατούν, περιφρονούν θεσμούς, αρχές και αξιώματα δεν θα τολμούσαν να βγαίνουν στην γύρα τραυματίζοντας βάναυσα την Δημοκρατία.
Αν τηρούσαμε το Σύνταγμα η πολύπαθη δημοκρατία μας δεν θα βιαζόταν παρά φύση και κατά φύση από τους ποικιλώνυμους λεηλάτες της κοινωνίας μας. Αν!