Διαβάζω, ξαναδιαβάζω, αυτές τις μέρες ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1983. Τότε που η «επανάσταση» της αλλαγής ήταν στα χάι της. Συγγραφέας του είναι ο Δήμος Μ. Μπότσαρης. Για τους σημερινούς 30άρηδες, ακόμη και για τους 40άρηδες, το όνομα δεν λέει τίποτε.
Οι ωριμότεροι όμως θυμούνται ότι ο Δήμος Μπότσαρης ήταν η αιχμή του δόρατος για το ΠΑΣΟΚ, την περίοδο του 1975-76, όταν το «κίνημα» καταπολεμούσε με λύσσα την δημιουργία του αεροδρομίου των Σπάτων, την κατασκευή του οποίου είχε αποφασίσει η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή βλέποντας 20 χρόνια πιο μπροστά από τον μύωπα Ανδρέα Παπανδρέου. Ως δήμαρχος Σπάτων ο Δήμος Μπότσαρης είχε κάνει με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ, τον βίο της κυβέρνησης αβίωτο.
Επί δυο σχεδόν χρόνια, οι Σπαταναίοι με επικεφαλής τον δήμαρχο τους βρισκόταν υποκινούμενοι καταλλήλως, σε διαρκή πόλεμο με τα ΜΑΤ. Ένα τέταρτο αιώνα αργότερα ο Λαλιώτης κοκορευόταν ως ΥΠΕΧΩΔΕ για το αεροδρόμιο που ονομάσθηκε από μικροψυχία Ελ. Βενιζέλος και όχι Κων. Καραμανλής, αλλά αυτό αποτελεί μέρος άλλου κεφαλαίου.
Το 1977 ο Δήμος Μπότσαρης εκλέχθηκε πανηγυρικά βουλευτής του ΠΑΣΟΚ σε ανταμοιβή των υπηρεσιών του προς το «κίνημα». Έμεινε στις τάξεις της «αλλαγής» μέχρι τις παραμονές των εκλογών του 1981, στις οποίες ως γνωστόν πραγματοποιήθηκε το ραντεβού του Ανδρέα με την Ιστορία, συνέπεια του οποίου η τελευταία έμεινε… έγκυος.
Τέσσερα χρόνια ο Μπότσαρης, γόνος κατά δήλωση του της οικογένειας των Μποτσαραίων της επανάστασης του 1821, μελέτησε από μέσα τις εσωκομματικές «δημοκρατικές» διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ, μέχρι που εκδιώχθηκε ως μέλος αντιανδρεικής φατρίας.
Στο βιβλίο του που ξαναδιαβάζω με τον τίτλο «Αποκαλύπτω τους κορυφαίους του ΠΑΣΟΚ» περιγράφει τις μαφιόζικες μεθόδους με τις οποίες η ηγετική ομάδα του κόμματος, ήλεγχε το σύνολο των στελεχών του, ουραίων, μεσαίων και κορυφαίων. Για τον καθένα ο αρχηγός κρατούσε φάκελο, στον οποίο ήταν καταχωρημένες οι αδυναμίες και τα παραπτώματα του. Όταν ήθελαν να κάψουν έναν «σύντροφο» διοχέτευαν προς επιλεγμένα ΜΜΕ «λεπτομέρειες» της ζωής του. Αν ήθελαν να τον εκβιάσουν τον προειδοποιούσαν ότι ο φάκελος του θα δημοσιοποιηθεί. Ένα είδος ιεράς εξέτασης κρατούσε τα στόματα κλειστά.
Ως έναν εκ των «ιεροεξεταστών» κατονομάζει τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ο οποίος σε μια περίπτωση τον κάλεσε για ανάκριση. Αν η ΝΔ ήταν ΠΑΣΟΚ και λειτουργούσε κομματική υπηρεσία «Εσωτερικών Υποθέσεων» θα προλάβαινε το παραστράτημα του Ζαχόπουλου πριν διαπραχθεί.
Δεν είναι όμως ΠΑΣΟΚ. Στον τομέα την ίντριγκας και της συνωμοσίας η ΝΔ είναι συγκριτικά με το ΠΑΣΟΚ πρωτάκι νηπιαγωγείου. Μέχρι να αποκτήσει σχετική εμπειρία θα πληρώνει τις αφέλειες της, αφήνοντας στο ΠΑΣΟΚ την δυνατότητα να παριστάνει την άμωμη παρθένα.
Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008
Συναίνεση
Ένας ακόμη υπουργός Απασχόλησης, γυναίκα αυτή τη φορά, συναντήθηκε κατ΄ αυτάς με εκπροσώπους «κοινωνικών εταίρων» στο πλαίσιο του ατέρμονος διαλόγου για την μεταρρύθμιση του ασθμαίνοντος ασφαλιστικού συστήματος.
Στο σχετικό ρεπορτάζ διαβάζω: «Χείρα φιλίας και συνεργασίας έτεινε η υπουργός κ. Πετραλιά στο προεδρείο της ΓΣΕΕ», αλλά αυτοί έψαχναν ημερομηνίες για να απεργήσουν.
Η κυβέρνηση ωστόσο αυταπατώμενη επιμένει στην αναζήτηση της διαβόητης συναίνεσης με τους «κοινωνικούς εταίρους» ώστε η τελική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού να επιτύχει την μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή.
Κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα αρνείται να παραδεχθεί αυτό που βλέπουν οι καλόπιστοι πολίτες: «Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «προοδευτικοί» κοινωνικοί εταίροι γράφουν εις τα πολυτελέστερα των συνδικαλιστικών υποδημάτων τους, τα προβλήματα και τα ντέρτια του λαού. Το ζόρι, ο στόχος, το όνειρο, η επιθυμία όλων αυτών είναι μοναδική. Να ρίξουν την άτιμη δεξιά κυβέρνηση, για να επανέλθουν στην συνδιοίκηση του κράτους.
Από τον Μάρτιο του 2004 και εντεύθεν κοιμούνται και ξυπνάνε με ένα καημό. Τι έφταιξε και η επάρατη επανήλθε στην εξουσία; Θεόστραβοι και θεόκουφοι, ούτε βλέπουν, ούτε ακούνε τα μηνύματα της κοινωνίας. Το αποδεικνύουν σε κάθε ενέργεια, σε κάθε βήμα, σε κάθε επιλογή τους.
Αυτή η κυβέρνηση πήρε την εντολή του λαού να κυβερνήσει την χώρα τα επόμενα 4 χρόνια πριν 4 ακριβώς μήνες. Το συγκεκριμένο γεγονός δεν αμφισβητείται παρά μόνο από τις συντεχνίες «προοδευτικών» συνδικαλιστών. Οι οποίοι ξεκομένοι από τις εξελίξεις επιμένουν στις αερολογίες τους.
Υπευθυνότητα, ευαισθησία και ρεαλισμό ζήτησε από το προεδρείο της ΓΣΕΕ η κ. Πετραλιά. Το ίδιο θα ζητήσει και σήμερα από το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ. Είναι ωσάν να ζητάς από ξυπόλητο τα παπούτσια του. Αν οι «προοδευτικοί» συνδικαλιστές διέθεταν υπευθυνότητα, ευαισθησία και ρεαλισμό, δεν θα έφθανε ο συνδικαλισμός στο χάλι που βρίσκεται σήμερα. Κι αν δεν περιορισθεί η ασυδοσία τους, ο τόπος θα παραμείνει σε πολλούς τομείς καθηλωμένος στο τέλμα. Όσο αυτοί θα εκμεταλλεύονται τις παραλυτικές για την κοινωνία συνέπειες ενός συνδικαλιστικού νόμου ξεπερασμένου από τις εξελίξεις, τα αδιέξοδα θα πληθαίνουν.
Η κυβέρνηση περιμένοντας την συναίνεση, θα παλινδρομεί σε άσκοπους διαλόγους και σκόπιμες βυζαντινολογίες, εκτός κι αν αποφασίσει να βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του για να βρει η χώρα τον βηματισμό που απαιτούν οι καιροί, που δεν περιμένουν.
Στο σχετικό ρεπορτάζ διαβάζω: «Χείρα φιλίας και συνεργασίας έτεινε η υπουργός κ. Πετραλιά στο προεδρείο της ΓΣΕΕ», αλλά αυτοί έψαχναν ημερομηνίες για να απεργήσουν.
Η κυβέρνηση ωστόσο αυταπατώμενη επιμένει στην αναζήτηση της διαβόητης συναίνεσης με τους «κοινωνικούς εταίρους» ώστε η τελική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού να επιτύχει την μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή.
Κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα αρνείται να παραδεχθεί αυτό που βλέπουν οι καλόπιστοι πολίτες: «Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «προοδευτικοί» κοινωνικοί εταίροι γράφουν εις τα πολυτελέστερα των συνδικαλιστικών υποδημάτων τους, τα προβλήματα και τα ντέρτια του λαού. Το ζόρι, ο στόχος, το όνειρο, η επιθυμία όλων αυτών είναι μοναδική. Να ρίξουν την άτιμη δεξιά κυβέρνηση, για να επανέλθουν στην συνδιοίκηση του κράτους.
Από τον Μάρτιο του 2004 και εντεύθεν κοιμούνται και ξυπνάνε με ένα καημό. Τι έφταιξε και η επάρατη επανήλθε στην εξουσία; Θεόστραβοι και θεόκουφοι, ούτε βλέπουν, ούτε ακούνε τα μηνύματα της κοινωνίας. Το αποδεικνύουν σε κάθε ενέργεια, σε κάθε βήμα, σε κάθε επιλογή τους.
Αυτή η κυβέρνηση πήρε την εντολή του λαού να κυβερνήσει την χώρα τα επόμενα 4 χρόνια πριν 4 ακριβώς μήνες. Το συγκεκριμένο γεγονός δεν αμφισβητείται παρά μόνο από τις συντεχνίες «προοδευτικών» συνδικαλιστών. Οι οποίοι ξεκομένοι από τις εξελίξεις επιμένουν στις αερολογίες τους.
Υπευθυνότητα, ευαισθησία και ρεαλισμό ζήτησε από το προεδρείο της ΓΣΕΕ η κ. Πετραλιά. Το ίδιο θα ζητήσει και σήμερα από το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ. Είναι ωσάν να ζητάς από ξυπόλητο τα παπούτσια του. Αν οι «προοδευτικοί» συνδικαλιστές διέθεταν υπευθυνότητα, ευαισθησία και ρεαλισμό, δεν θα έφθανε ο συνδικαλισμός στο χάλι που βρίσκεται σήμερα. Κι αν δεν περιορισθεί η ασυδοσία τους, ο τόπος θα παραμείνει σε πολλούς τομείς καθηλωμένος στο τέλμα. Όσο αυτοί θα εκμεταλλεύονται τις παραλυτικές για την κοινωνία συνέπειες ενός συνδικαλιστικού νόμου ξεπερασμένου από τις εξελίξεις, τα αδιέξοδα θα πληθαίνουν.
Η κυβέρνηση περιμένοντας την συναίνεση, θα παλινδρομεί σε άσκοπους διαλόγους και σκόπιμες βυζαντινολογίες, εκτός κι αν αποφασίσει να βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του για να βρει η χώρα τον βηματισμό που απαιτούν οι καιροί, που δεν περιμένουν.
Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008
Μεταρρυθμίσεις
Είναι παροιμιώδης ο αφορισμός που λέει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν Νόμοι για όλα, λείπει όμως εκείνος ο Νόμος που θα επέβαλε την εφαρμογή των άλλων Νόμων στην πράξη.
Αν η κυβέρνηση δεν μεταρρυθμίσει την ισχύουσα με τους Νόμους κατάσταση, όλες οι μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζει, αλλά και εκείνες οι οποίες έχουν στα χαρτιά πραγματοποιηθεί θα αποδειχτούν ατελέσφορες. Η Δημοκρατία δεν στηρίζεται ούτε στην αυτοδιοίκηση, ούτε στον κοινοβουλευτισμό, ούτε στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπως ισχυριζόταν ο αποδημήσας Αν. Παπανδρέου, ο Θεός να συγχωρέσει τις αμαρτίες του, στο «συμβόλαιο» του με τον Λαό το 1981.
Δημοκρατία σημαίνει σεβασμός των Νόμων, εφόσον βεβαίως εδράζονται αυτοί στην ανόθευτη λαϊκή κυριαρχία.
Κοινοβούλιο είχε και ο Χίτλερ, αλλά όχι και δημοκρατία. Στα κομμουνιστικά καθεστώτα υπήρχαν χιλιάδες συνδικάτα, τα οποία απλά έκαιγαν λιβάνι στους διαφόρους πατερούληδες τύπου Στάλιν. Δημοκρατία πάντως δεν είχαν.
Τοπική Αυτοδιοίκηση είχαν και ο Φράνκο και ο Μουσολίνι και όλοι οι δικτάτορες και δικτατορίσκοι του μεγέθους του Κάστρο. Αλλά δημοκρατία μπαίνει σε εισαγωγικά, σε αγκύλες, χωρίς εκλογές, ελεύθερες σε τακτά διαστήματα.
Εδώ, δόξα τη δεξιά, έχουμε εξασφαλίσει τον θεσμό των ελεύθερων εκλογών από το 1949, που οι θιασώτες της «δικτατορίας του προλεταριάτου» ηττήθηκαν οριστικά. Όμως ακόμη η δημοκρατία μας παραμένει ημιτελής, όσο ο Αλέκος με το 5% απειλεί θρασύτητα ότι δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή του Νόμου για την Παιδεία.
Ούτε βέβαια είναι δημοκρατικό η Αλέκα του ΚΚΕ να εκθειάζει εκ του ασφαλούς την ανυπακοή στους Νόμους, διότι αυτοί είναι... αστικοί, και επιμένει πως «νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη».
Τι σοι Δημοκρατία είναι αυτή στην οποία μια φάρα τσόγλανοι καταστρέφουν σχολικές αίθουσες και δημόσια περιουσία χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα; Δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία όταν μια χούφτα αργόσχολοι συνδικαλιστές παραλύουν τις λειτουργίες του κράτους για να κάνουν το κέφι τους, καταπατώντας τους Νόμους, που απαγορεύουν τον ασύδοτο αυταρχισμό τους.
Ποιοι είναι αυτοί οι διάφοροι «πρόεδροι» των ΔΕΚΟ που καθορίζουν με το «έτσι θέλω» το πώς θα διοικηθούν οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί που ανήκουν στον λαό;
Δεν θα περπατήσουν οι μεταρρυθμίσεις αν αυτές προσαρμόζονται ανάλογα με το πόσο δυνατά φωνάζουν οι «θιγόμενοι» από τις αλλαγές.
Η πλεύση είναι μονόδρομη. Μεταρρυθμίσεις με βάση τους Νόμους. Αν δεν μπορεί να κρατήσει η κυβέρνηση αυτήν την πορεία, καλύτερα να το γυρίσει στα εύκολα κι όσο αντέξει η παράγκα
Αν η κυβέρνηση δεν μεταρρυθμίσει την ισχύουσα με τους Νόμους κατάσταση, όλες οι μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζει, αλλά και εκείνες οι οποίες έχουν στα χαρτιά πραγματοποιηθεί θα αποδειχτούν ατελέσφορες. Η Δημοκρατία δεν στηρίζεται ούτε στην αυτοδιοίκηση, ούτε στον κοινοβουλευτισμό, ούτε στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπως ισχυριζόταν ο αποδημήσας Αν. Παπανδρέου, ο Θεός να συγχωρέσει τις αμαρτίες του, στο «συμβόλαιο» του με τον Λαό το 1981.
Δημοκρατία σημαίνει σεβασμός των Νόμων, εφόσον βεβαίως εδράζονται αυτοί στην ανόθευτη λαϊκή κυριαρχία.
Κοινοβούλιο είχε και ο Χίτλερ, αλλά όχι και δημοκρατία. Στα κομμουνιστικά καθεστώτα υπήρχαν χιλιάδες συνδικάτα, τα οποία απλά έκαιγαν λιβάνι στους διαφόρους πατερούληδες τύπου Στάλιν. Δημοκρατία πάντως δεν είχαν.
Τοπική Αυτοδιοίκηση είχαν και ο Φράνκο και ο Μουσολίνι και όλοι οι δικτάτορες και δικτατορίσκοι του μεγέθους του Κάστρο. Αλλά δημοκρατία μπαίνει σε εισαγωγικά, σε αγκύλες, χωρίς εκλογές, ελεύθερες σε τακτά διαστήματα.
Εδώ, δόξα τη δεξιά, έχουμε εξασφαλίσει τον θεσμό των ελεύθερων εκλογών από το 1949, που οι θιασώτες της «δικτατορίας του προλεταριάτου» ηττήθηκαν οριστικά. Όμως ακόμη η δημοκρατία μας παραμένει ημιτελής, όσο ο Αλέκος με το 5% απειλεί θρασύτητα ότι δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή του Νόμου για την Παιδεία.
Ούτε βέβαια είναι δημοκρατικό η Αλέκα του ΚΚΕ να εκθειάζει εκ του ασφαλούς την ανυπακοή στους Νόμους, διότι αυτοί είναι... αστικοί, και επιμένει πως «νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη».
Τι σοι Δημοκρατία είναι αυτή στην οποία μια φάρα τσόγλανοι καταστρέφουν σχολικές αίθουσες και δημόσια περιουσία χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα; Δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία όταν μια χούφτα αργόσχολοι συνδικαλιστές παραλύουν τις λειτουργίες του κράτους για να κάνουν το κέφι τους, καταπατώντας τους Νόμους, που απαγορεύουν τον ασύδοτο αυταρχισμό τους.
Ποιοι είναι αυτοί οι διάφοροι «πρόεδροι» των ΔΕΚΟ που καθορίζουν με το «έτσι θέλω» το πώς θα διοικηθούν οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί που ανήκουν στον λαό;
Δεν θα περπατήσουν οι μεταρρυθμίσεις αν αυτές προσαρμόζονται ανάλογα με το πόσο δυνατά φωνάζουν οι «θιγόμενοι» από τις αλλαγές.
Η πλεύση είναι μονόδρομη. Μεταρρυθμίσεις με βάση τους Νόμους. Αν δεν μπορεί να κρατήσει η κυβέρνηση αυτήν την πορεία, καλύτερα να το γυρίσει στα εύκολα κι όσο αντέξει η παράγκα
Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008
Μιζέρια
Είναι χαρακτηριστικό της ράτσας μας ή πρόσφατο απόκτημα, το κουσούρι που μας ταλανίζει τα τελευταία χρόνια;
Ποιός είναι ο λόγος της μιζέριας που μας κατέχει και δεν μας επιτρέπει να απολαύσουμε αυτά που έχουμε; Δεν είμαστε βεβαίως όλοι μας Ωνάσηδες η Ροτσιλντ ή Αμπράμοβιτς ωστόσο συγκριτικά με άλλες κοινωνίες είμαστε βασιλιάδες ή τέλος πάντων πρίγκιπες για να μην υπερβάλλουμε. Δείτε τι γίνεται γύρω μας. Τούρκοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Σκοπιανοί, Σέρβοι και μακρύτερα Ρουμάνοι, Πολωνοί, Ρώσοι, Λιθουανοί, μακαρίζουν τον τρόπο της ζωής μας.
Όνειρο ζωής η Ελλάδα για τους ταλαίπωρους κατοίκους χωρών της Ασίας και της Αφρικής, Θα έλεγα και της Κεντρικής Αμερικής, αλλά προτιμούν λόγω αποστάσεως τις Ηνωμένες Πολιτείες, Εκατομμύρια, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν νερό να πιούνε κι εμείς μιζερολογούμε επειδή ακριβαίνει το ουίσκι μισό ευρώ η μπουκάλα. Παρόλα αυτά αγοράζουμε μάρκες ακριβές για να μην μας χαρακτηρίσουν οι γνωστοί παρακατιανούς.
Άλλα τόσα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν, κυριολεκτικά .από την πείνα. Εμείς όμως κατσουφιάζουμε όταν ο κανακάρης μας δεν τρώει το πρωινό του. Αγχωνόμαστε, στραβομουτσουνιάζουμε, αναθεματίζουμε τον Αλογοσκούφη επειδή δεν μπορούμε να αλλάξουμε το πέντε χρόνων αυτοκίνητο μας, επειδή το ίδιο έκανε ο συγκάτοικος του ρετιρέ. Κι όταν το κατορθώνουμε, πάλι βρίζουμε, διότι τα οικονομικά μας, δεν μας επιτρέπουν να βάλουμε και GPS.Λες και για να πάμε στο Σαρίσαμπαν πρέπει να βρούμε τον δρόμο μέσω δορυφόρου, διαφορετικά μπορεί να βρεθούμε στον Αμυγδαλεώνα.
Γκρίνια, μιζέρια, ψειρολόγια, πτωχοπροδρομισμός μας κάνουν να κατηγορούμε μονίμως το σπίτι μας, χωρίς να λογαριάζουμε ότι με την συνεχή μουρμούρα δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να πέσει και να μας πλακώσει. Να αλλά η Αγγλία έχει καλύτερο ΕΣΥ, η Γαλλία καλύτερους σιδηρόδρομους, η Γερμανία ισχυρότερη βιομηχανία, η… η …
Σωστά. Όμως όταν εμάς μας έγδερνε ο Οθωμανός, Άγγλοι, Γάλλοι, Ισπανοί, Βέλγοι, Πορτογάλοι. Ολλανδοί και άλλοι απομυζούσαν τον μόχθο εκατομμυρίων πλασμάτων σε όλο τον κόσμο με την αποικιοκρατική πολιτική τους. Φυσιολογικό είναι να βρίσκονται πιο μπροστά από μας. Δεν αξίζει τον κόπο να ενοχλούμαστε απ' αυτό. Δεν είναι μικρή και η δική μας πρόοδος, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στα 18Ο χρόνια ελεύθερης ζωής.
Είμαστε ωραίοι κι ας επιμένουν για το αντίθετό οι μιζερολόγοι, οι γκρινιάρηδες και οι καταστροφολόγοι. Αυτοί έχουν τους λόγους τους. Ας τους κρατήσουν για λογαριασμό τους.
Ποιός είναι ο λόγος της μιζέριας που μας κατέχει και δεν μας επιτρέπει να απολαύσουμε αυτά που έχουμε; Δεν είμαστε βεβαίως όλοι μας Ωνάσηδες η Ροτσιλντ ή Αμπράμοβιτς ωστόσο συγκριτικά με άλλες κοινωνίες είμαστε βασιλιάδες ή τέλος πάντων πρίγκιπες για να μην υπερβάλλουμε. Δείτε τι γίνεται γύρω μας. Τούρκοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Σκοπιανοί, Σέρβοι και μακρύτερα Ρουμάνοι, Πολωνοί, Ρώσοι, Λιθουανοί, μακαρίζουν τον τρόπο της ζωής μας.
Όνειρο ζωής η Ελλάδα για τους ταλαίπωρους κατοίκους χωρών της Ασίας και της Αφρικής, Θα έλεγα και της Κεντρικής Αμερικής, αλλά προτιμούν λόγω αποστάσεως τις Ηνωμένες Πολιτείες, Εκατομμύρια, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν νερό να πιούνε κι εμείς μιζερολογούμε επειδή ακριβαίνει το ουίσκι μισό ευρώ η μπουκάλα. Παρόλα αυτά αγοράζουμε μάρκες ακριβές για να μην μας χαρακτηρίσουν οι γνωστοί παρακατιανούς.
Άλλα τόσα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν, κυριολεκτικά .από την πείνα. Εμείς όμως κατσουφιάζουμε όταν ο κανακάρης μας δεν τρώει το πρωινό του. Αγχωνόμαστε, στραβομουτσουνιάζουμε, αναθεματίζουμε τον Αλογοσκούφη επειδή δεν μπορούμε να αλλάξουμε το πέντε χρόνων αυτοκίνητο μας, επειδή το ίδιο έκανε ο συγκάτοικος του ρετιρέ. Κι όταν το κατορθώνουμε, πάλι βρίζουμε, διότι τα οικονομικά μας, δεν μας επιτρέπουν να βάλουμε και GPS.Λες και για να πάμε στο Σαρίσαμπαν πρέπει να βρούμε τον δρόμο μέσω δορυφόρου, διαφορετικά μπορεί να βρεθούμε στον Αμυγδαλεώνα.
Γκρίνια, μιζέρια, ψειρολόγια, πτωχοπροδρομισμός μας κάνουν να κατηγορούμε μονίμως το σπίτι μας, χωρίς να λογαριάζουμε ότι με την συνεχή μουρμούρα δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να πέσει και να μας πλακώσει. Να αλλά η Αγγλία έχει καλύτερο ΕΣΥ, η Γαλλία καλύτερους σιδηρόδρομους, η Γερμανία ισχυρότερη βιομηχανία, η… η …
Σωστά. Όμως όταν εμάς μας έγδερνε ο Οθωμανός, Άγγλοι, Γάλλοι, Ισπανοί, Βέλγοι, Πορτογάλοι. Ολλανδοί και άλλοι απομυζούσαν τον μόχθο εκατομμυρίων πλασμάτων σε όλο τον κόσμο με την αποικιοκρατική πολιτική τους. Φυσιολογικό είναι να βρίσκονται πιο μπροστά από μας. Δεν αξίζει τον κόπο να ενοχλούμαστε απ' αυτό. Δεν είναι μικρή και η δική μας πρόοδος, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στα 18Ο χρόνια ελεύθερης ζωής.
Είμαστε ωραίοι κι ας επιμένουν για το αντίθετό οι μιζερολόγοι, οι γκρινιάρηδες και οι καταστροφολόγοι. Αυτοί έχουν τους λόγους τους. Ας τους κρατήσουν για λογαριασμό τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)