Κανένας

Το κόμμα «Κανένας» εμφανίζεται ισχυρό στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Στην τελευταία απ΄ αυτές συγκεντρώνει περίπου το 20% των Ελλήνων. Σ΄ αυτό δεν ανήκουν ούτε οι ευφυείς ούτε οι αφελείς Έλληνες για τους οποίους κάναμε λόγο την περασμένη Τετάρτη. Μέλη του είναι μια ειδική κατηγορία συμπατριωτών μας. Είναι οι «πολύξεροι» οι οποίοι όπως το λέει και το «όνομα» τους τα ξέρουν όλα, ενώ στην ουσία δεν ξέρουν τίποτε.

Τους έχετε συναντήσει ασφαλώς σε παρέες και συντροφιές. Κριτικάρουν τους πάντες, με τρόπο αποφθεγματικό. Ο δήμαρχος είναι κλέφτης, ο πρωθυπουργός ψεύτης, ο δείνα αρχηγός κόμματος απατεώνας, οι βουλευτές του νομού βλάκες, ο νομάρχης κουτορνίθι, η δικαιοσύνη πληρωμένη.

Παντού βλέπουν καταστροφή και δυστυχία. Μίζεροι, απαισιόδοξοι, μικρόψυχοι, αποτυχημένοι έχουν ως κέντρο του κόσμου τον εαυτό τους. Ανέβηκαν στον μιναρέ και ψέλνουν τον δικό τους αμανέ, απαιτώντας να αναγνωρισθεί η αξία τους.

Για να μιλήσουμε σε γλώσσα ποδοσφαιρική, που είναι της μόδας, τα μέλη του κόμματος «Κανένας» μοιάζουν με τους «προπονητές της κερκίδας». Ο επίσημος προπονητής δεν ξέρει τίποτε. «Ξέρουν» αυτοί γι΄ αυτό και αποδοκιμάζουν κάθε κίνηση μέσα στο γήπεδο. Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο πάνε στο γήπεδο; Τι θέλουν οι «ανύπαρκτοι». Τους ρωτάνε ποιο κόμμα θα ψηφίσουν, απαντάνε «κανένα». Ποιος είναι κατάλληλος για πρωθυπουργός, η απάντηση είναι κανένας. Σε ποιον θεό πιστεύουν; Σε κανέναν. Τι επιτέλους θέλουν; Τίποτε. Η πένα του Βάσου Βασιλείου, η αιχμηρότερη γραφίδα κατά της απριλιανής χούντας τους είχε ονομάσει «τιποτόφρονες».

Δεν θέλουν τίποτε αλλά απαιτούν τα πάντα. Αυτοί γυροφέρνουν τους βουλευτές για εξυπηρετήσεις. Αν δεν πετύχουν αυτό που επιδιώκουν από τον ένα πηγαίνουν στον άλλο. Το προσωπικό τους συμφέρον αποκλειστικά απασχολεί τους τιποτόφρονες. Γι΄ αυτό και δεν πιστεύουν σε κανένα. Τελικά ο καθένας απ΄ αυτούς είναι πράγματι κανένας.

Φεστιβάλς

Από το 1982 που η μακαρίτισσα Μελίνα Μερκούρη, ο Θεός ας συγχωρέσει τα αμαρτήματα της, κήρυξε την πολιτιστική επανάσταση, στην ψωροκώσταινα, ουδείς γνωρίζει επακριβώς πόσα εκατομμύρια τοτινες ψωροδραχμούλες σκορπίστηκαν σε φιέστες και πανηγύρια που οι επιτήδειοι χαρακτήριζαν «πολιτιστικές εκδηλώσεις». Το κακό δεν περιορίσθηκε εκεί. Επεκτάθηκε και σε άλλους τομείς. Όλοι ή τέλος πάντων όλοι, πλην των «οπισθοδρομικών» απέκτησαν «πολιτιστική» νοοτροπία. Άτομα ή συλλογικοί φορείς φόρεσαν το μπερεδάκι του πολιτισμού κι αλλοίμονο σε όποιον αμφισβητούσε την πολιτιστική τους ταυτότητα.

Χρόνο με τον χρόνο η κουλτούρα απλωνόταν όλο και μακρύτερα από την πρωτεύουσα έως ότου έφθασε στις εσχατιές της χώρας. Ταυτόχρονα μεγάλωνε ο αριθμός των κουλτουριάρηδων ενώ η επιδημία του πολιτισμού με τα νταούλια και το χασαποσέρβικο μεταδιδόταν παντού. Θέλετε να μάθετε σε ποιο πολιτιστικό επίπεδο βρισκόμαστε φέτος 26 χρόνια μετά την έναρξη της μελίνειας επανάστασης; Αθηναϊκή εφημερίδα κυκλοφόρησε προχθές με ένθετο το πρόγραμμα των φεστιβάλς που θα διοργανωθούν φέτος σ΄ όλη τη χώρα. Πάρτε αναπνοή και διαβάστε το: Εθνικ Φεστιβάλ Αθήνας, εκδηλώσεις Πειραιά, Φεστιβάλ Βύρωνα, Λυκαβηττός, Διεθνές Φεστιβάλ Πέτρας, Φεστιβάλ Ηλιούπολης, Τεχνόπολις Αθήνας, 22ο Φεστιβάλ Υμηττού, γιορτές στους δρόμους Υμηττού, Αισχύλεια Ελευσίνας, Φεστιβάλ Αμαρουσίου, Φεστιβάλ Ρεματιάς (Χαλάνδρι), Φεστιβάλ Νίκαιας, Φεστιβάλ Καισαριανής, Rock wave Festival (στην Μαλακάσα), EZECT Festival (στο ΟΑΚΑ), Ποπ-Ροκ συναυλίες, Sex Pistols Festival, Φεστιβάλ Φιλίππων (το δικό μας), Φεστιβάλ Αρδα, Φεστιβάλ Άρτας, Φεστιβάλ Ιωαννίνων, Γιορτές Γης στην Κοζάνη, Φεστιβάλ Ξάνθης, Φεστιβάλ Αμφίπολης, Φεστιβάλ Δημήτρια (Θεσσαλονίκη), Cosmopolis (το δικό μας), Μερκούρεια Δήμου Συκεών (τιμάται προφανώς η μακαρίτισσα), Φεστιβάλ Καστοριάς, «Συναντήσεις κορυφής στα θέατρα Δάσους και Γης», 17ο Φεστιβάλ Ναυπλίου, Φεστιβάλ Σπάρτης, 14ο Φεστιβάλ Καλαμάτας, Φεστιβάλ Πάτρας, Φεστιβάλ Ρόδου, Φεστιβάλ Αστυπάλαιας, Φεστιβάλ Σύμης, Φεστιβάλ Κέρκυρας, 8ο Φεστιβάλ θρησκευτικής μουσικής Πάτμου, Φεστιβάλ Εξωβούργου Τήνου, Ραντεβού Τέχνης στα Χανιά, προσκλητήριο Τέχνης στο Ηράκλειο, Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνης, Φεστιβάλ Αγίου Νικολάου (Κρήτης). Υπάρχουν και δεκάδες άλλα υποφεστιβάλ και φεστιβαλάκια.
Όλα λίγο-πολύ επιδοτούμενα.
Και η ακρίβεια θερίζει τον Λαό.