Kavala AirShow. Ούτε αυτό το θέλουμε;

 

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Την θεωρώ τον μοναδικό μοχλό ανάπτυξης και δημιουργίας. Ούτε το κράτος, ούτε οργανισμοί, ούτε υπηρεσίες, μπορούν να πετύχουν αυτά που μπορεί να οραματιστεί και να μετουσιώσει ο ιδιώτης. 


Το Kavala AirShow είναι κατά βάση μια ιδιωτική πρωτοβουλία. Μια ιδέα επιχειρηματιών και ανθρώπων της αεροπλοΐας με πάθος για το αντικείμενό τους, αλλά και για την Καβάλα. Με αυτά τα εφόδια, με γνώση και όρεξη οργάνωσαν για δεύτερη χρονιά μια αεροπορική επίδειξη που όμοιά της δεν υπάρχει στην χώρα. Το εγχείρημα αγκαλιάστηκε από φορείς, δημόσιους και ιδιωτικούς, αλλά και από τον κόσμο που αντιλαμβάνεται πως εδώ υπάρχει κάτι καινούργιο και με προοπτικές.

Δυστυχώς, πάντα σε αυτή τη πόλη, υπάρχει και η μερίδα των αιώνιων γκρινιάρηδων και παντογνωστών που παρότι όλη την προηγούμενη περίοδο δεν είχαν κάποια πρόταση ή ιδέα για το show, είχαν όμως απόλυτη άποψη και κρίση για το αποτέλεσμα. «Ήταν βαρετό», «ήταν ακριβό», «ήταν ανούσιο».  «Πολύ σημαντικό που ξοδέψαμε 30.000 για 2 ελικόπτερα κι ένα αερόστατο» σημειώνει ειρωνικά –και με δόση υπερβολής- κάποιος φίλος στο facebook.

Είναι αλήθεια πως το φετινό show δεν μας «γέμισε» όσο το περσινό. Πράγματι παρότι ήταν άψογο σε οργάνωση και ασφάλεια, υστερούσε σε φαντασία και δημιουργικότητα. Έκλεισε χωρίς κάτι το αξιομνημόνευτο. Παρότι ξεκίνησε εντυπωσιακά, έσβησε σχετικώς αδιάφορα.

• Θα μπορούσε να έχει άλλη σειρά ιπτάμενων μέσων; 
• Θα μπορούσε να κλείσει με 2-3 λεπτά πυροτεχνημάτων από τον μόλο;
• Θα μπορούσε να ξεκινήσει νωρίτερα για να μην μας πιάσει το σκοτάδι;

Προτάσεις μπορεί να κάνει ο καθένας μας ελπίζω. Και είμαι σίγουρος πως οι διοργανωτές θα χαρούν να τις λάβουν υπόψη τους.

Προϋπόθεση όμως για να γίνουν  προτάσεις βελτίωσης, είναι να υπάρχει και του χρόνου το show!

 Η Ξάνθη καταφέρνει να γεμίσει κάθε δρόμο της, στις «Γιορτές της Παλιάς Πόλης», ουσιαστικά ψήνοντας σουβλάκια, αλλά βέβαια και να συγκεντρώνει την μισή βόρεια Ελλάδα στο Καρναβάλι της. Η Δράμα στην Ονειρουπολή της, ταξιδεύει χιλιάδες μικρούς και μεγάλους με χρώματα και εκδηλώσεις. Δεν γίνανε από τη μία μέρα στην άλλη θεσμοί αυτές οι εκδηλώσεις. Χρειάστηκε και πάλι η ιδιωτική πρωτοβουλία, σωματεία, επιχειρήσεις, να βάλουν κόπο και χρόνο, ώσπου το εγχείρημα να αγκαλιαστεί από τους φορείς και κυρίως του δημότες.

Το AirShow είναι μια πρωτόγνωρη, πρωτότυπη, μοναδική εκδήλωση για την Πόλη μας και τη Ελλάδα, και έχει την προοπτική, με την στήριξη όλων, να εξελιχτεί σε ετήσιο γεγονός πανευρωπαϊκής εμβέλειας όπως τα υπόλοιπα airshow της Ευρώπης.

Οι διοργανωτές θα πρέπει, με την ίδια οργανωτική ικανότητα που επέδειξαν κατά την προετοιμασία, να κάνουν τώρα και μια ουσιαστική αποτίμηση των επιτυχιών και τον αστοχιών της φετινής διοργάνωσης και να την ανοίξουν προς ολόκληρη την πόλη.

Να δεχθούν ιδέες, να ακούσουν προτάσεις, να κάνουν την πόλη συμμέτοχο αλλά και συνυπεύθυνο εταίρο στο σπουδαίο εγχείρημά τους.

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…

Δε θα πρέπει να υπάρξει ούτε ένας συνειδητοποιημένος Νεοδημοκράτης που να πανηγυρίσει.

 Όχι τόσο για το αποτέλεσμα, αφού ήρθε μια καθαρή νίκη, όσο για το τί αυτό το αποτέλεσμα σημαίνει.

Η ΝΔ καλείται από σήμερα, να αποτελέσει και πάλι, την δύναμη εκείνη που θα αναλάβει να οδηγήσει την χώρα μπροστά. Η ΝΔ καλείται να παίξει τον ρόλο που έπαιξε και κατά την ίδρυσή της. Καλείται να διαχειριστεί τη μοίρα της χώρας και να την αναστήσει από τις στάχτες της.

Ο Ελληνικός λαός, ακόμη και μέσα στη ζαλάδα και την απόγνωση του, αντέδρασε με στοιχειώδη λογική και δίνει σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία, σε κόμματα με ευρωπαϊκή προοπτική, σε κόμματα που αντιλαμβάνονται πως η συμμετοχή μας στην δυνατή μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια έχει και υποχρεώσεις. 

Είναι λοιπόν ευθύνη της ΝΔ να ηγηθεί αυτού του πολυσύνθετου ευρωπαϊκού μεταρρυθμιστικού συνασπισμού, να συνθέσει δυνάμεις, να εξομαλύνει διαφορές, να οδηγήσει τις εξελίξεις. Να βοηθήσει τη χώρα να πορευθεί επιτέλους στον φιλελεύθερο δρόμο της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού, και να πρωτοστατήσει στην μεταμόρφωση της χώρας μας από ένα σοβιετικό κακέκτυπο σε μια δυτική φιλελεύθερη οικονομία, αλλά και σε μια κοινωνικά ευαίσθητη δημοκρατία.

Δυστυχώς στο δρόμο αυτό, αξιωματική αντιπολίτευση θα είναι ένα συνονθύλευμα από αριστερίζουσες συνιστώσες, χωρίς κεντρικό πλάνο, χωρίς ουσιαστική πολιτική πρόταση, χωρίς πείρα, χωρίς συνοχή. Μερικές πιο λαϊκίστικες από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, άλλες πιο ακραίες κι επικίνδυνες από το ακρότερο άκρο της δεξιάς. 

Σε συνδυασμό με έναν αλλοπρόσαλλο Καμμένο,, με το αρτηριοσκληρωτικό ΚΚΕ και με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στις επάλξεις, η ίδια η Κοινή Λογική θα περάσει δύσκολες στιγμές.

Είναι λοιπόν η ΝΔ ικανή να συσπειρώσει την Ελλάδα και να την βγάλει από τα αδιέξοδά της;

Είμαστε έτοιμοι εμείς να στηρίξουμε μια κυβέρνηση συνεργασίας στην πιο δύσκολη καμπή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας;

Είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας;

Γρηγορείτε ...!

Δεν υπάρχει κανένας λόγος εφησυχασμού ή χαλάρωσης πόσο μάλλον πανηγυρισμών στην κεντροδεξιά.

Το 25% της τελευταίας δημοσκόπησης εξακολουθεί να είναι ένα ποσοστό αφενός ανάξιο της ιστορίας και της προσφοράς της παράταξης, και αφετέρου - και κυρίως- ένα ποσοστό απολύτως οριακό για την δημιουργία ισχυρής κυβέρνησης και την εφαρμογή μιας ριζοσπαστικά μεταρρυθμιστικής, φιλελεύθερης πολιτικής, που πρέπει επιτέλους να ακολουθήσει η χώρα από της 18 Ιουνίου.

Τώρα ή Ποτέ.

Να το λοιπόν το νερό στο κρασί που λέγαμε…

Λίγο ο Αντώνης, λίγο η Ντόρα, λίγο ο Μάνος και λίγο ο Θάνος. Έρχονται από πίσω και τα στελέχη μικρά ή μεγάλα και επιτέλους όλοι, στελέχη και βάση, δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι η φιλελεύθερη κεντροδεξιά ιδεολογία δε μπορεί να έχει 20 κόμματα, 300 συνιστώσες και του καθενός το μακρύ και το κοντό.

Ελεύθερη οικονομία και αγορά, κοινωνική δικαιοσύνη, πίστη στην ιδιωτική πρωτοβουλία, λιγότερο κράτος, αξιολόγηση παντού, αυτοματοποίηση διαδικασιών του δημοσίου, εθνική κυριαρχία, ευρωπαϊκή ιδέα και ενοποίηση...

Ούτε ο Σαμαράς, ούτε η Μπακογιάννη, ούτε ο Μάνος ούτε ο Τζίμερος, και -εθνικιστικών παραληρημάτων εξαιρουμένων- ούτε οι του Καρατζαφέρη και του Καμμένου διαφωνούν σε αυτά. Ούτε ακόμη ακόμη και το τωρινό ξεσκαρταρισμένο ΠΑΣΟΚ, που και υπό την ηγεσία του Βενιζέλου θα πρέπει να «βγει από τη ντουλάπα» και να δεχθεί επιτέλους πως είναι ένα κόμμα της κεντροδεξιάς.

Λίγο «Πατρίδα, Θρησκεία» ο ένας, λίγο «Κοινωνική Ευαισθησία» και «κεκτημένα δικαιώματα» ο άλλος … θα τα βρούμε….

Το διακύβευμα της σημαντικότερης εκλογικής αναμέτρησης της γενιάς μας δεν είναι ούτε η φλόγα, ούτε ο ήλιος, ούτε η ελιά ούτε τα πολύχρωμα τετραγωνάκια. Οι γραφίστες και οι image makers να ‘ναι καλά και τέτοια φτιάχνουμε πολλά.

Το ζητούμενο είναι το πώς όλοι μαζί, θα διορθώσουμε την πορεία παραμένοντας προσηλωμένοι στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Πως θα αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι μέσα στην Ευρώπη, αλλά και  πως θα αλλάξει η Ευρώπη, η οποία ... είμαστε εμείς.

Η χώρα δεν μπορεί λόγω –έστω και δικαιολογημένης- αντίδρασης και θυμού να βρεθεί στα χέρια  πρώην αιωνίων φοιτητών και νυν μαθητευόμενων μάγων. Δεν γίνεται να συζητάμε το 2012 για σοβιετικού τύπου μοντέλα ανάπτυξης. Και δε γίνεται να πιστέψουμε πάλι πως λεφτά υπάρχουν.

Ο δρόμος είναι ένας, είναι δύσβατος, αλλά είναι φιλελεύθερος και είναι ευρωπαϊκός.

Ολόκληρη η σημερινή κεντροδεξιά, αλλα πρωτίστως οι αρχηγοί της, οφείλουν να αντιληφθούν ότι το μόνο που μπορεί να τους σώσει από τα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας, είναι μια ύστατη, υπερβατική προσπάθεια να ξεπεράσουν το τεράστιο ΕΓΩ τους, και να συνταχθούν σε ένα κοινό όραμα: να ξαναφέρουν την χώρα στην πορεία που έπρεπε να είχε κρατήσει από το ’76.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως ο κύκλος τους έκλεισε, κι πως αν στα –πολιτικώς- «τελευταία τους» δεν πραγματοποιήσουν μια ηρωική πράξη, η ιστορία θα τους θυμάται πάντα για την ολιγωρία, τον εγωισμό, την μικρότητα και την ανικανότητά τους να χειριστούν αυτό, για το οποίο ο λαός τους επέλεξε. Και μη γελιούνται... δε θα γλυτώσει κανείς.

Κι άλλο νερό στο κρασί παρακαλώ…

Προς τους νεότερους...

Θέλω να καλέσω φιλικά και ειλικρινά τους εικοσάρηδες (αν και όχι μόνο), αφού πάψουν να παπαγαλίζουν, αφού σταματήσουν να βρίζουν γενικώς και ανεξαιρέτως, και να ξεστομίζουν ότι γηπεδικής έμπνευσης ευφυολόγημα τους κατέβει στο κεφάλι, να κάτσουν να διαβάσουν και 5 γραμμές πολιτική ιστορία.

Τώρα πια κρατάτε κι εσείς το μέλλον της χώρας στα χέρια σας!
Η ψήφος είναι εθνική ευθύνη.
Δεν είναι χρωματιστό κασκόλ.

Τα τελευταία 36 χρόνια αναμφισβήτητα έχουν γίνει και τρομερά λάθη. Σε αυτό δε διαφωνεί κανείς. Δε θα βαφτίσουμε όμως ξαφνικά και όλη την μεταπολίτευση ως "καταστροφή".

 Στα τελευταία 36 χρόνια η χώρα μας, όχι απλά δεν καταστράφηκε, αλλά βρίσκεται- ακόμα και τώρα- στην ομάδα των ισχυρών κρατών του πλανήτη. Αυτό, δεν ήταν καθόλου δεδομένο το 1976! Αν τότε είχαμε πάρει το σταυροδρόμι της κεντροαριστερής γραμμής (και του ΠΑΣΟΚ που τότε ήταν ακόμα σοσιαλιστικό), και μέναμε εκτός ΕΟΚ, τώρα θα παρακαλούσαμε για βασικό μισθό Βουλγαρίας... 

Φυσικά στις μέρες μας αυτό είναι απαράδεκτο, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε και την ιστορία των πραγμάτων πριν αρχίσουμε τους αφορισμούς.

Δε χρειάζονται σήμερα ούτε σημαιάκια κόκκινα ούτε γαλαζοπράσινα, ούτε καταστροφολογία, αλλά ούτε και πανηγυρισμοί. Και βέβαια σε καμία περίπτωση δε χρειαζόμαστε γραφικά "λεβεντόπαιδα".

Ο δικομματισμός -καλά να πάθει- κατακρημνίστηκε, αλλά και οι "υπόλοιποι" δε πήρανε αυτοδυναμίες....
16% πήρε ο ένας, 10% πήρε ο άλλος και 6% ο τελευταίος. Και μη ξεχνάμε το 19% που βρίσκεται εκτός βουλής.

Κανείς δεν πήρε ποσοστό που του επιτρέπει να παριστάνει τον νικητή.
Κανείς δεν έχρησε τον Τσιπρα εθνοπατέρα, όπως δεν το έκανε και για τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Καμμένο.
Νερό στο κρασί τους θα βάλουν όλοι, γιατί αυτό αποφάσισε ο λαός. Και η Ιστορία πάντα καραδοκεί για να τους κρίνει.

Αυτοκριτική χρειάζεται, διορθώσεις στην πορεία, σύμπνοια και -πάνω απ όλα- καθαρό μυαλό.

Όπως και να 'χει, σας προτρέπω προτού να χαπακώνετε ότι σας λένε, είτε είναι ΝΔ είτε ΠΑΣΟΚ είτε Σύριζα είτε Χρυσή Αυγή, να διαβάζετε λίγο.
 Η γνώση είναι δύναμη.

Φιλικά.
Η προηγούμενη γενιά.

Προσδοκώ Ανάστασιν Νεκρών ...

Εκλογές 6 Μαΐου

Προβληματιστείτε...

Business as usual

Τα ενοίκια πέφτουν, τα ακίνητα χαρίζονται, οι τιμές συμπιέζονται, οι μισθοί μειώνονται, οι συντάξεις ψαλιδίζονται, οι υπάλληλοι είναι σε πανικό, οι μικροεπιχειρήσεις κλείνουν, οι επιχειρηματίες φυτοζωούν …. Στην Ελλάδα του 2012, συμπολίτες μας σκαλίζουν τους σκουπιδοτενεκέδες…

Τα επιτόκια ανεβαίνουν !!!

Ολόκληρη η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της διάλυσης εκτός από αυτούς που έχουν όλα τα χρήματα της ελληνικής κοινωνίας στα ταμεία τους … ( ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε)

Ο οικονομικός ιστός της χώρας τεντώνεται, τσακίζεται, παραμορφώνεται, σε ορισμένα σημεία ακόμα και σκίζεται, για να προσαρμοστεί και ν’ ανταπεξέλθει στα νέα οικονομικά δεδομένα. Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες αντί να προσπαθήσουν να συνεισφέρουν στην συντήρηση και ανακατασκευή αυτού του ιστού -που αυτές αποκλειστικά ελέγχουν- απλώς καραδοκούν, έτοιμες να τυλίξουν το επόμενο θύμα τους και να το καταβροχθίσουν.

«Πρέπει να σωθεί το τραπεζικό σύστημα».
Χάριν συζήτησης, ας πούμε ότι πρέπει. Αλλά για και να πείσεις τον μέσο Έλληνα για αυτό, θα πρέπει και να εξηγήσεις το γιατί. Γιατί του είναι απαραίτητο το τραπεζικό σύστημα; Στην σημερινή μας κατάσταση τί αντιλαμβανόμαστε ότι προσφέρει το τραπεζικό σύστημα, ώστε να μας απασχολεί η σωτηρία του; 

Δανειοδοτεί επενδύσεις; Εγγυοδοτεί τα ταμεία; Βοηθάει τον μικρομεσαίο επιχειρηματία; Ενισχύει το νοικοκυριό; Κάνει έστω κάποια φιλανθρωπική ενέργεια; Πέντε «όχι». Και ίσως κι άλλα τόσα. Ένα πράγμα κάνει το τραπεζικό σύστημα αυτή τη στιγμή: Ρουφάει το τελευταίο αίμα της αγοράς.

Η επιχειρηματικότητα της χώρας και το συντριπτικό ποσοστό των νοικοκυριών, ζουν, εργάζονται και αναπνέουν από το πρωί ως το βράδυ με το μυαλό στην επόμενη δόση.

 Η απάντηση των τραπεζών σε αυτό, είναι κατασχέσεις, μηνύσεις, απειλές, ασφυκτικές πιέσεις και στην καλύτερη των περιπτώσεων, «ρυθμίσεις οφειλών» οι οποίες μόνο ρυθμίσεις δεν είναι. Πάγωμα των δανείων με κεφαλαιοποίηση τόκων που αγγίζουν το 10% είναι απλώς τοκογλυφία. 

25.000.000.000€ η πρώτη «διάσωση» από το κράτος προς τις τράπεζες, 30.000.000.000€ ετοιμάζονται στο νέο πακέτο. Για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα... Μας ενδιαφέρει;

Ακομμάτιστα …

Είχα υποστηρίξει το 2010, πως είναι αφελές να νομίζει κανείς πως τα κόμματα θα εκλείψουν. «…Τα κόμματα αποτελούν δομικά στοιχεία του πολιτεύματος μας κι ακόμη κι αν υποθέσουμε πως τα δύο μεγάλα κόμματα κλείνουν τον κύκλο τους, κάποια αλλά θα εμφανιστούν." (http://toulkidis.blogspot.com/2010/09/blog-post.html)

Δύο χρόνια μετά υπάρχουν ακόμη κάποιοι που συνεχίζουν να πιστεύουν αφελώς στην διάλυση των κομμάτων. "Αυτά φταίνε για όλα", "να φύγουν οι τρακόσοι (sic)", “σκίστε τις κομματικές ταυτότητες”, "η δύναμη στο λαό" και λοιπά βαρύγδουπα και εν πολλοίς ανώδυνα και εύκολα.

Συμφωνώ, στην ουσία του, με ένα. Σκίστε τις κομματικές ταυτότητες. 

( για την ακρίβεια –όσοι έχετε- κόψτε τες γιατί είναι πλαστικές και δεν σκίζονται…)

Οι κομματικοί στρατοί έχουν αποδυναμωθεί, ναι. Μεγάλο ποσοστό των στελεχών που παραμένουν στα κόμματα έχουν πια μια τελείως νέα θεώρηση και νοοτροπία (εκτός φυσικά από τους οπαδικού τύπου ακόλουθους και τους αιώνιους yesmen των αρχηγών)

Διαφωνώ όμως στην μετάφραση. Σκίζω την κομματική ταυτότητα δε σημαίνει γίνομαι μάζα και όχλος και λέω "όλοι είναι άχρηστοι" και "να φύγουν  όλοι" και "θέλουν το κακό της φυλής μας". Όχι λοιπόν! Δεν ασχολείται κάνεις να αφανίσει τη φυλή μας! Εμείς οι ίδιοι την αφανίζουμε!

Δε τα κάνανε όλοι μαζί … "περιττώματα". Αυτό προσπαθούν να στο βάλουν στο μυαλό οι πιο... "περιττοί" . Δεν είναι, και δεν είμαστε, όλοι ίδιοι.  Δεν το δέχομαι!

Υπάρχουν πολιτικοί που προσπάθησαν και πέτυχαν πράγματα για αυτή τη χώρα, αλλά και κάποιοι που προσπάθησαν ειλικρινά όμως απέτυχαν. Όλοι αυτοί τίμησαν και τιμούν την αποστολή τους και τον ελληνικό λαό και δε τους αξίζει το τσουβάλιασμα.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που δεν προσπάθησαν καθόλου ή ακόμα χειρότερα, έβλαψαν εν γνώσει τους τη πατρίδα.

Αλλά και τι δηλαδή να γίνει; Να μην θα υπάρχουν κόμματα; Ποιός θα κυβερνά; Ο λαός; 

Πότε πέτυχαν οι λαοί να αυτοκυβερνηθούν και δε το χω διαβάσει πουθενά;

"Να φύγουν οι τρακόσοι !"

Μα, θα έρθουν άλλοι "τρακόσοι". Εμείς θα τους φέρουμε.  Και στην τελική τους τριακόσιους τόσα χρόνια ποιος τους έβαλε εκεί. Άλλος λαός;

Λοιπόν, εδώ που φτάσαμε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να σταματήσουμε –επιτέλους- την εύκολη κριτική και να περάσουμε στην  ειλικρινή αυτοκριτική.

Το θέμα είναι να αλλάξουμε πρώτα εμεις και να μάθουμε να διαλέγουμε τους όποιους τριακόσιους. Αλλιώς ας προσπαθήσουμε να γίνουμε κι εμείς ένας από αυτούς.

Να δούμε πια, πόσο ευκολο είναι…!