Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Νομιμότητα

Το άρθρο 120 του ισχύοντος Συντάγματος που αντικατέστησε το θρυλικό 1-1-4, της δεκαετίας του 60, ορίζει ότι «η τήρηση του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων». Τήρηση του Συντάγματος σημαίνει προστασία της νομιμότητας. Όχι αλά καρτ. Όχι κατά περίπτωση. Όχι μια φορά στα σαράντα χρόνια, όταν κάποιος παλαβός αναλαμβάνει την σωτηρίαν της πατρίδος. Προστασία της νομιμότητας εσαεί. Διαρκής και αδιάκοπος. Ο πολίτης δηλαδή, έχει όχι δικαίωμα, αλλά υποχρέωση να παρεμβαίνει όταν διαπιστώνει παραβίαση της νομιμότητας. Το υπονοούμενο του Συντάγματος είναι σαφές. Όμως το ίδιο σαφές είναι ότι ο νοικοκύρης πολίτης δεν είναι εύκολο να τα βάλει με τον κακοποιό ο οποίος προκλητικά πυρπολεί αυτοκίνητα, καταστήματα, ιδιωτικές κατοικίες απειλώντας την ζωή αθώων ανθρώπων.

Αλλά… Η αρχή του τέλους των εγκληματικών ερυθρών ταξιαρχιών στην Ιταλία, σήμανε με την άνανδρη δολοφονία του Αλντο Μόρο. Το ειδεχθές έγκλημα ευαισθητοποίησε την κοινή γνώμη. Εκτός από τις διαδηλώσεις χιλιάδων διαμαρτυρομένων πολιτών στην Ρώμη και στις άλλες ιταλικές πόλεις η Βουλή ομόφωνα θέσπισε μέτρα κατά της τρομοκρατίας. Η 24ωρη κράτηση υπόπτου από την αστυνομία έγινε 48ωρη. Η αστυνομία μπορούσε πλέον να ελέγχει το πορτμπαγκάζ οποιουδήποτε αυτοκινήτου, σε οποιοδήποτε μέρος οποιαδήποτε ώρα. Σε καίρια σημεία όλων των πόλεων τοποθετήθηκαν ένοπλοι με αυτόματα όπλα αστυνομικοί, ενώ η έφοδος σε σπίτια κατέστη νομοθετικά ευκολότερη. Λίγα χρόνια (3-4) μετά οι ερυθρές ταξιαρχίες εξαρθρώθηκαν και η Ιταλία βρήκε την ησυχία της. Η εξέγερση της κοινής γνώμης υπήρξε η αφετηρία της διαλύσεως της εγκληματικής οργάνωσης.

Βλέπετε να συμβαίνει κάτι παρόμοιο εδώ. Οι διαβόητοι φορείς περί άλλων τυρβάζουν. Οι πνευματικοί άνθρωποι σιωπούν. Τα μέσα μαζικής κολοκυθοποίησης επιμένουν να ονομάζουν «νεαρά άτομα» άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου, τους αδίστακτους εγκληματίες. Τα κόμματα βυζαντινολογούν, ενώ ένα απ΄ αυτά τάσσεται αναφανδόν με τα κακοποιά στοιχεία. Οργανώσεις, σύλλογοι, σωματεία, θνητοί και αθάνατοι ακαδημιών και λοιπών πολιτιστικών παρασυνάξεων δεν λένε να εγκαταλείψουν τους γυάλινους πύργους τους από τις κορυφές των οποίων παρακολουθούν τα δρώμενα.

Η σιωπή των αμνών αποθρασύνει τους ερυθρούς λύκους. Το ίδιο συνέβαινε και με τους ερυθρούς εγκληματίες της 17Ν. Είχαν σχεδόν ανακηρυχθεί σε «ήρωες» από ένα μέρος της κοινωνίας, επειδή σκότωναν «δεξιούς». Διαλύθηκαν όταν επενέβη η Στότλαντ γιαρντ, με την δολοφονία του Σάντερς και όχι από τον Χρυσοχοίδη. Αν ο πατριωτισμός των πολιτών δεν εκδηλωθεί σύντομα τα «νεαρά άτομα» θα καθήσουν για καλά στον σβέρκο μας. Μετά θα είναι δύσκολο να απαλλαγούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ShareThis