Ομοιότητες

Η 21η Απριλίου έπεφτε το 1967 Παρασκευή. Την επόμενη, γιορτή της Αναστάσεως του Λαζάρου, η Δημοκρατία στην Ελλάδα ενταφιαζόταν. Θα έμενε στο μνήμα της για εφτά χρόνια και κάτι μήνες. Τα όσα προηγήθηκαν εκείνης της μαύρης Παρασκευής, θυμίζουν αυτά τα οποία συμβαίνουν σήμερα, παρόλο που ο χρόνος και οι αυτοσχέδιοι ιστορικοί έχουν εξωραΐσει την προδικτατορική περίοδο σε βαθμό τέτοιο ώστε η πραγματικότητα να συγχέεται με τον μύθο.

Τα παιδιά που γεννήθηκαν το βράδυ της εξόδου των τανκς στους δρόμους της Αθήνας είναι σήμερα 42 χρονών. Άρα δεν έχουν γνώση των γεγονότων, παρεκτός εκείνης την οποία «διδάσκουν» επετειακά οι αντιστασιακοί του καναπέ. Ακόμη και οι 50άρηδες δεν γνωρίζουν τα πράγματα. Οι μισοί δηλαδή Έλληνες αγνοούν την αλήθεια, γι΄ αυτό ίσως παρακολουθούν περίπου με αδιαφορία τα σημερινά γεγονότα.

Όπως ακριβώς κι εμείς, τότε. Επειδή δεν είχαμε γνωρίσει την δικτατορία του Μεταξά, εκτιμούσαμε ότι δεν μπορούσε να γίνει δικτατορία το 1967, μια εποχή που ο άνθρωπος είχε φθάσει στο διάστημα. Πέσαμε έξω δυστυχώς. Το ίδιο και οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής. Όταν συνειδητοποιήσαμε όλοι το λάθος μας ήταν αργά. Οι σωτήρες μας είχαν βάλει στον γύψο… Εκείνοι που εργολαβικά είχαν αναλάβει τις καθημερινές πορείες, κι οι άλλοι που απειλούσαν ότι «θα ορκισθούν μπροστά στο λαό στην πλατεία Συντάγματος, αν δεν τους ορκίσει ο βασιλιάς» πιάσθηκαν με τις πιτζάμες στα κρεβάτια τους. Οι εκ του ασφαλούς νταήδες λούφαξαν. Οι «εξυπνότεροι» την κοπάνησαν στο εξωτερικό με διαβατήρια της χούντας. Ας ήταν καλά οι Αμερικανοί. Κι έμεινε μόνος εντός των τειχών ο Λαός… Ναι… εν τάξει… Άλλαξαν οι συνθήκες. Δικτατορία δεν γίνεται. Δεν είναι απαραίτητο ωστόσο να γίνει δικτατορία για να μπει η χώρα σε κακοτράχαλα μονοπάτια. Τα δεκεμβριανά του 1944 είναι πολύ μακριά. Τα «δεκεμβριανά» όμως του 2008 είναι πρόσφατα. Δεν τελείωσαν άλλωστε. Η «ανυπακοή», η «απειθαρχία» οι προτροπές για καταπάτηση της νομιμότητας βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Όσα συνέβησαν τον Δεκέμβρη του 2008 στη Αθήνα και όχι μόνο, δεν αποκλείεται να επαναληφθούν με χειρότερη μορφή. Οι κουκουλοφόροι και οι πάτρωνες τους καραδοκούν. Όσο οι Νόμοι δεν γίνονται σεβαστοί το ενδεχόμενο να επιβληθούν οι παράνομοι δεν αποκλείεται.
Δυστυχώς το πάθημα του 1967 δεν μας έγινε μάθημα.