Κι όμως οι υποψήφιοι είναι λίγοι!

Όχι δεν ειρωνεύομαι.

Ναι μοιάζει αστείο να έχει η Καβάλα 800 υποψηφίους. Είναι σημείο σάτιρας. Δελεάστηκα και εγώ -παρότι υποψήφιος κι ο ίδιος- να αστειευτώ στα κοινωνικά δίκτυα. Γιατί πράγματι ήταν τραγελαφικό κάνοντας τηλεφωνά σε φίλους για να ζητήσω σταυρό, να συνειδητοποιώ ότι είναι και αυτοί υποψήφιοι σε αντίπαλο ή και στο ίδιο ψηφοδέλτιο!

Σημαίνει όμως ότι το σύστημα παραείναι ανοιχτό; Σημαίνει πως θα πρέπει να γίνεται καλύτερος έλεγχος στο πόσοι και ποιοι θα εκπροσωπήσουν τους πολίτες στο δήμο ή στη περιφέρεια; Ποιος θα αποφασίζει ποιοι θα πρέπει ή όχι να είναι υποψήφιοι. Υπάρχει κριτήριο που να μπορέσει ποτέ σε μια ανοιχτή δημοκρατία, να αποκλείσει τον κάθε πολίτη από το να είναι υποψήφιος;

Κι όμως υπάρχει. Δυστυχώς η διαδικασία παρότι σε πρώτη όψη  δείχνει ορθάνοιχτη και πλουραλιστική, εν τούτοις είναι απολύτως κλειστή και ελεγχόμενη.

Διότι ένας πολίτης που θέλει να προσφέρει στην πόλη του, τελικά δε μπορεί να το κάνει, πάρα μόνο μέσα από κάποιο σχηματισμό - κατ επέκταση με κομματική ή άλλη προέκταση- και μόνο με την ευλογία του επί κεφαλής. Άρα…;

…

Στην αρχαία Αθήνα η συμμετοχή στα κοινά ήταν όχι απλά δικαίωμα του κάθε πολίτη, αλλά καθήκον.

Γιατί να μη μπορεί ο κάθε πολίτης που ενδιαφέρεται, να δηλώσει την υποψηφιότητά του ανεπηρέαστα και πραγματικά ανεξάρτητα; Γιατί να μην υπάρχει ένα και μοναδικό «ψηφοδέλτιο» με συμπολίτες μας ενεργούς και με θέληση για προσφορά; Γιατί πρέπει πάντα να περνούν από χρωματιστά ή άλλα φίλτρα;

Είμαστε έτοιμοι για ένα τέτοιο σύστημα;

Δε θα το μάθουμε ποτέ όσο η κεντρική εξουσία φοβάται την ίδια τη σκιά της.