Οι κατά συρροή ψηφοφορίες του Πασόκ για θέματα οργανωτικά και όχι μόνο, έχουν πάρει χαρακτήρα ανεκδοτολογικό.
Οι ψηφοφορίες του τελευταίου οκταμήνου για εκλογή αρχηγού, εκπροσώπων προσυνεδριακών διαδικασιών, αντιπροσώπων, εφορευτικών επιτροπών, εκλεκτόρων συνεδρίου, γραμματέων νομαρχιακών επιτροπών, κομματικών οργάνων «θιάσων σκιών», κοινοβουλευτικών εκπροσώπων και άλλων εσωκομματικών «γλαστρών», θύμισαν σε αναγνώστη της στήλης ένα πιπεράτο ανέκδοτο που λέει τα εξής:
Επαρχιώτης επιχειρηματίας, ας πούμε Καβαλιώτης, πάει στην Αθήνα για δουλειές. Μετά από ένα κουραστικό τριήμερο, παραμονή της επιστροφής του στην Καβάλα, μπαίνει στον πειρασμό να αναζητήσει ολίγη ροζ διασκέδαση.
Εμπιστεύεται την επιθυμία του στον ρεσεψιονίστα του ξενοδοχείου του, ο οποίος πρόθυμος του δίνει διευθύνσεις και συνθηματικά. Λίγο αργότερα βρίσκεται έξω από ένα κτίριο χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο. Χτυπάει την πόρτα. Εμφανίζεται ένας τύπος γυναικωτός. «Τι θέλετε;» ρωτάει. «Σας φέρνω νέα από την Θεσσαλονίκη», απαντάει, δασκαλεμένος ο ήρωας μας. «Περάστε» του λέει μονολεκτικά ο πορτιέρο. Στο βάθος του ευρύχωρου προχωλ, βλέπει έναν καλοντυμένο τύπο. Πλησιάζει. «Θέλετε ξανθιά ή μελαχρινή» τον ρωτάει χωρίς περιστροφές. «Ξανθιά» απαντάει μετά από σύντομη σκέψη. «Πηγαίνετε μέσα στο νούμερο 4» του λέει ο γραφιάς. «Ψηλή ή μικρόσωμη» τον ρωτάει ο νεαρός του γραφείου Νο 4. «Ψηλή» απαντάει ο άνθρωπος μας. «Ξανθιά και ψηλή» μονολογεί ο άλλος, «καλώς προχωρήστε στο γραφείο 6». Προχωράει. Η ερώτηση είναι σύντομη: «Ξανθιά και ψηλή»; Ναι, απαντάει. «Εύχυμη ή σε στιλ μοντέλου»; είναι η επόμενη ερώτηση. «Ε, γεματούτσικη». «Ξανθιά, ψηλή, γεματούτσικη», ωραία λέει ο νούμερο 6. «Πηγαίνετε στο νούμερο 8». Πάει. Στο νούμερο 8 δεν υπάρχει άνθρωπος. Υπάρχουν όμως στους τοίχους πίνακες ακατάλληλοι για ανήλικους. Για λίγο κοντοστέκεται, ενώ νοιώθει να του ανεβαίνει η πίεση. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ανοίγει η πόρτα στον απέναντι τοίχο. Εμφανίζεται μελαχρινή καλλονή με ελάχιστα «ενδύματα». Ξαναμένος ο άνθρωπος μας ετοιμάζεται να την αρπάξει κι ας μην είναι ξανθιά. «Μη βιάζεστε» του λέει αυστηρά η άλλη. «Εσείς επιλέξατε ξανθιά» προσθέτει. Τον παίρνει από το χέρι και τον πάει στο γραφείο 10. Ο τύπος που βρίσκεται εκεί, αφού συμβουλεύεται κάτι από την οθόνη του Η/Υ τον ρωτάει: «Μήπως έχετε κάποιο ιδιαίτερο βίτσιο;». «Δεν θα έλεγα όχι», απαντάει ντροπαλά κοιτάζοντας το πάτωμα. «Λοιπόν έχουμε και λέμε, ξανθιά, ψηλή, εύχυμη, με βίτσιο. Τριακόσια ευρώ κύριε». Ο κύριος πληρώνει 300 ευρώ και περιμένει οδηγίες. «Πηγαίνετε στο βάθος του διαδρόμου και ανοίξτε την πόρτα».
Με βήματα βιαστικά οδεύει στον στόχο. Ανοίγει την πόρτα. Σκοτάδι. Ψηλαφιστά βρίσκει έναν διακόπτη. Τον πατάει. Βλέπει μια σκάλα στριφτή. Κατεβαίνει τα σκαλιά. Τον περιμένει μια ακόμη πόρτα, την ανοίγει και βρίσκεται εκεί που άρχισε.
«Ξέρετε» αρχίζει να λέει. «Ξέρω, ξέρω του απαντάει ο άλλος. Όμως εμείς εδώ γυναίκες δεν έχουμε. Οργάνωση πάντως έχουμε άριστη». Το ίδιο και το Πασοκ. Οργάνωση έχει. Ψήφους δεν έχει.
Οι ψηφοφορίες του τελευταίου οκταμήνου για εκλογή αρχηγού, εκπροσώπων προσυνεδριακών διαδικασιών, αντιπροσώπων, εφορευτικών επιτροπών, εκλεκτόρων συνεδρίου, γραμματέων νομαρχιακών επιτροπών, κομματικών οργάνων «θιάσων σκιών», κοινοβουλευτικών εκπροσώπων και άλλων εσωκομματικών «γλαστρών», θύμισαν σε αναγνώστη της στήλης ένα πιπεράτο ανέκδοτο που λέει τα εξής:
Επαρχιώτης επιχειρηματίας, ας πούμε Καβαλιώτης, πάει στην Αθήνα για δουλειές. Μετά από ένα κουραστικό τριήμερο, παραμονή της επιστροφής του στην Καβάλα, μπαίνει στον πειρασμό να αναζητήσει ολίγη ροζ διασκέδαση.
Εμπιστεύεται την επιθυμία του στον ρεσεψιονίστα του ξενοδοχείου του, ο οποίος πρόθυμος του δίνει διευθύνσεις και συνθηματικά. Λίγο αργότερα βρίσκεται έξω από ένα κτίριο χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο. Χτυπάει την πόρτα. Εμφανίζεται ένας τύπος γυναικωτός. «Τι θέλετε;» ρωτάει. «Σας φέρνω νέα από την Θεσσαλονίκη», απαντάει, δασκαλεμένος ο ήρωας μας. «Περάστε» του λέει μονολεκτικά ο πορτιέρο. Στο βάθος του ευρύχωρου προχωλ, βλέπει έναν καλοντυμένο τύπο. Πλησιάζει. «Θέλετε ξανθιά ή μελαχρινή» τον ρωτάει χωρίς περιστροφές. «Ξανθιά» απαντάει μετά από σύντομη σκέψη. «Πηγαίνετε μέσα στο νούμερο 4» του λέει ο γραφιάς. «Ψηλή ή μικρόσωμη» τον ρωτάει ο νεαρός του γραφείου Νο 4. «Ψηλή» απαντάει ο άνθρωπος μας. «Ξανθιά και ψηλή» μονολογεί ο άλλος, «καλώς προχωρήστε στο γραφείο 6». Προχωράει. Η ερώτηση είναι σύντομη: «Ξανθιά και ψηλή»; Ναι, απαντάει. «Εύχυμη ή σε στιλ μοντέλου»; είναι η επόμενη ερώτηση. «Ε, γεματούτσικη». «Ξανθιά, ψηλή, γεματούτσικη», ωραία λέει ο νούμερο 6. «Πηγαίνετε στο νούμερο 8». Πάει. Στο νούμερο 8 δεν υπάρχει άνθρωπος. Υπάρχουν όμως στους τοίχους πίνακες ακατάλληλοι για ανήλικους. Για λίγο κοντοστέκεται, ενώ νοιώθει να του ανεβαίνει η πίεση. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ανοίγει η πόρτα στον απέναντι τοίχο. Εμφανίζεται μελαχρινή καλλονή με ελάχιστα «ενδύματα». Ξαναμένος ο άνθρωπος μας ετοιμάζεται να την αρπάξει κι ας μην είναι ξανθιά. «Μη βιάζεστε» του λέει αυστηρά η άλλη. «Εσείς επιλέξατε ξανθιά» προσθέτει. Τον παίρνει από το χέρι και τον πάει στο γραφείο 10. Ο τύπος που βρίσκεται εκεί, αφού συμβουλεύεται κάτι από την οθόνη του Η/Υ τον ρωτάει: «Μήπως έχετε κάποιο ιδιαίτερο βίτσιο;». «Δεν θα έλεγα όχι», απαντάει ντροπαλά κοιτάζοντας το πάτωμα. «Λοιπόν έχουμε και λέμε, ξανθιά, ψηλή, εύχυμη, με βίτσιο. Τριακόσια ευρώ κύριε». Ο κύριος πληρώνει 300 ευρώ και περιμένει οδηγίες. «Πηγαίνετε στο βάθος του διαδρόμου και ανοίξτε την πόρτα».
Με βήματα βιαστικά οδεύει στον στόχο. Ανοίγει την πόρτα. Σκοτάδι. Ψηλαφιστά βρίσκει έναν διακόπτη. Τον πατάει. Βλέπει μια σκάλα στριφτή. Κατεβαίνει τα σκαλιά. Τον περιμένει μια ακόμη πόρτα, την ανοίγει και βρίσκεται εκεί που άρχισε.
«Ξέρετε» αρχίζει να λέει. «Ξέρω, ξέρω του απαντάει ο άλλος. Όμως εμείς εδώ γυναίκες δεν έχουμε. Οργάνωση πάντως έχουμε άριστη». Το ίδιο και το Πασοκ. Οργάνωση έχει. Ψήφους δεν έχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου