Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Καραμανλή, μάταια ο πολίτης αναζητεί στο πάλκο της πολιτικής ανθρώπους που να εμπνέονται από την διορατικότητα και την ρωμαλέα σκέψη του Μακεδόνα πολιτικού. Πλην ολίγων εξαιρέσεων οι περισσότεροι εξακολουθούν να σκέπτονται, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με όρους της δεκαετίας του ΄50. Τότε που ο αείμνηστος εθνάρχης έβαζε τα θεμέλια για την ανάπτυξη της χώρας, ενώ οι υπόλοιποι κολυμπούσαν στο τέλμα της στασιμότητας.
Όταν οι άλλοι έβλεπαν τα καλάθια ως μέσο συσκευασίας, ή το πολύ μεταφοράς, ο Καραμανλής συνέτασσε τους κανονισμούς για την διεξαγωγή του πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης.
Την εποχή που ο Καραμανλής οραματιζόταν τον εξηλεκτρισμό της χώρας, «ξεριζώνοντας» χωριά για την δημιουργία των τεχνητών φραγμάτων οι άλλοι κατηγορούσαν ότι επί των ημερών του, είχαν ακριβύνει οι γκαζόλαμπες.
Όταν με την οξύτατη διορατικότητα που τον διέκρινε, υπέγραφε το 1961 την συμφωνία για την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, προβλέποντας επακριβώς τα οφέλη της Ελλάδος, πολιτικά και οικονομικά, οι άλλοι ρωτούσαν «τι είναι αυτό το πράγμα».
Δεν λογάριασε ποτέ ο Καραμανλής το πολιτικό κόστος. Όταν στις εκλογές του 1961 οι Βολιώτες του ζήτησαν να «χαρίσει» τα δάνεια που είχαν πάρει μετά τους καταστροφικούς σεισμούς που είχαν πλήξει την περιοχή, ο Καραμανλής δεν μάσησε τα λόγια του. «Τα δάνεια θα πληρωθούν» είπε κλείνοντας την προεκλογική του ομιλία στην πόλη του Βόλου.
Δεν ασχολιόταν ο Καραμανλής με το δένδρο. Τον ενδιέφερε το δάσος. Σε αντίθεση με πολλούς τωρινούς πολιτικάντηδες οι οποίοι ασχολούνται με τις τρίχες αδιαφορώντας για το πρόβατο.
Όταν ξεκινούσε τα μεγάλα δημόσια έργα της χρυσής 8ετιας, που άλλαξαν την μοίρα της Ελλάδος, οι φτωχοπρόδρομοι στην αντιπολίτευση αερολογούσαν για τα «οικόπεδα της Φιλοθέης».
Αν ο αείμνηστος ηγέτης υπέκυπτε στον λαϊκισμό της δεκαετίας του ΄70 σήμερα θα παρακαλούσαμε τα Σκόπια να συμφωνήσουν για την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το δημαγωγικό «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» δεν τον πτόησε. Προέβλεπε ότι το μέλλον της Ελλάδος βρισκόταν στις ευρωπαϊκές λεωφόρους και όχι στα καλντερίμια του «αλβανικού μοντέλου ανάπτυξης». Όταν αυτός ταξίδευε στις Βρυξέλες οι μισοί από τους άλλους αδελφοποιούντο με το «Μπααθ» του Σαντάμ και οι άλλοι μισοί πορευόταν τον δρόμο που ακολουθούσε ο Τσαουσέσκου.
Όλοι εμείς που σταθήκαμε δίπλα στον μεγάλο ηγέτη χαιρόμαστε διότι οι προσδοκίες μας δικαιώθηκαν, αφού μπασκετμπολίστες γίναμε και όχι γυφτοπανερτζήδες.
Όταν οι άλλοι έβλεπαν τα καλάθια ως μέσο συσκευασίας, ή το πολύ μεταφοράς, ο Καραμανλής συνέτασσε τους κανονισμούς για την διεξαγωγή του πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης.
Την εποχή που ο Καραμανλής οραματιζόταν τον εξηλεκτρισμό της χώρας, «ξεριζώνοντας» χωριά για την δημιουργία των τεχνητών φραγμάτων οι άλλοι κατηγορούσαν ότι επί των ημερών του, είχαν ακριβύνει οι γκαζόλαμπες.
Όταν με την οξύτατη διορατικότητα που τον διέκρινε, υπέγραφε το 1961 την συμφωνία για την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, προβλέποντας επακριβώς τα οφέλη της Ελλάδος, πολιτικά και οικονομικά, οι άλλοι ρωτούσαν «τι είναι αυτό το πράγμα».
Δεν λογάριασε ποτέ ο Καραμανλής το πολιτικό κόστος. Όταν στις εκλογές του 1961 οι Βολιώτες του ζήτησαν να «χαρίσει» τα δάνεια που είχαν πάρει μετά τους καταστροφικούς σεισμούς που είχαν πλήξει την περιοχή, ο Καραμανλής δεν μάσησε τα λόγια του. «Τα δάνεια θα πληρωθούν» είπε κλείνοντας την προεκλογική του ομιλία στην πόλη του Βόλου.
Δεν ασχολιόταν ο Καραμανλής με το δένδρο. Τον ενδιέφερε το δάσος. Σε αντίθεση με πολλούς τωρινούς πολιτικάντηδες οι οποίοι ασχολούνται με τις τρίχες αδιαφορώντας για το πρόβατο.
Όταν ξεκινούσε τα μεγάλα δημόσια έργα της χρυσής 8ετιας, που άλλαξαν την μοίρα της Ελλάδος, οι φτωχοπρόδρομοι στην αντιπολίτευση αερολογούσαν για τα «οικόπεδα της Φιλοθέης».
Αν ο αείμνηστος ηγέτης υπέκυπτε στον λαϊκισμό της δεκαετίας του ΄70 σήμερα θα παρακαλούσαμε τα Σκόπια να συμφωνήσουν για την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το δημαγωγικό «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» δεν τον πτόησε. Προέβλεπε ότι το μέλλον της Ελλάδος βρισκόταν στις ευρωπαϊκές λεωφόρους και όχι στα καλντερίμια του «αλβανικού μοντέλου ανάπτυξης». Όταν αυτός ταξίδευε στις Βρυξέλες οι μισοί από τους άλλους αδελφοποιούντο με το «Μπααθ» του Σαντάμ και οι άλλοι μισοί πορευόταν τον δρόμο που ακολουθούσε ο Τσαουσέσκου.
Όλοι εμείς που σταθήκαμε δίπλα στον μεγάλο ηγέτη χαιρόμαστε διότι οι προσδοκίες μας δικαιώθηκαν, αφού μπασκετμπολίστες γίναμε και όχι γυφτοπανερτζήδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου